anticipation

Chciałabym zmyć podłogi jeszcze, ostatnie paczki upchać na strych.

Poza tym już czekam na spotkanie.

Życzyłabym temu czekaniu mniej przykrych stresów na tematy pozostałe, mniej brzucha, ktory w tych momentach zamienia się w kamień i boli sprzedanym Plusowi lękiem. Może sama wybieram sobie takie okoliczności funkcjonowania, które nie rokują na humanitarne i łatwe tryby załatwiania spraw. Może dobrze o tym wiem, a mimo to. Może jako stewardessa miałabym mniej niepewności dzisiaj i jutra, po prostu startując w chmury i lądując, rozwiózłszy pomiędzy jednym a drugim momentem hot drinks i losy loterii w pięciu procentach charytatywnej. Nie miałabym w pracy marzeń i wizji poza nieustannym spacerem w chmurach, ale ileż mniej momentów zawodu, bo się tego czy tamtego nie da.

A może to moje ograniczone zaufanie, które ledwo rozwinie skrzydła, już je zwija. Trzeba w końcu dobrze o nie dbać, już tyle przeszły. W pewnym sensie zostało z nich sitko. Kto wie. Kiedyś jeszcze je poceruję, choć samemu trudniej i ciągle nowe dziury.

Cała jestem czekaniem na moment, który zwolni mnie z rozpisanych grafikiem rocznym, miesięcznym i tygodniowym obowiązków - poza prostym algorytmem miłości. Dla kogoś, dla kogo stanę się na jakiś czas całym światem.