lata na wsi

przyjmują u siebie złotowłosą dziewczynkę z miasta
co przywozi ze sobą zeszyt
niejeden
wakacje bowiem trzeba jakoś spisać

zapiera jej dech na widok
przez drzwi z piętra stodoły
i nie wypada przez nie, choć prowadzą donikąd

ginie w trawie nad "Gdzie twój dom, Telemachu?"
i po obiedzie podłogę zmywa jak swoją
bo każdy kąt drogi

uczą ją schodzić z papierówki
i wchodzić na dach garażu
pedałować kilometrami
chodzić boso po mokrym wapnie
i po szyję brodzić w ciepłych wysłodkach

staje na podwórku, jeszcze dziś pamięta
dziką gonitwę raz dwa trzy za siebie
ból brzucha wówczas tylko ze śmiechu
swąd drzewa podpalonego nad stawem
i pożar dla dorosłych nie całkiem do wiary
pęd yamahy i hałas wiejskiej dyskoteki
(strzegli jej jak mogli)

miejskiej ostrożności chorowitych dzieci
wypowiedzieli zaciętą wojnę na poduszki

do spania wystarczył
z drzwi od szopy sklecony szałas

zawsze wyjeżdżając przez szybę płakała