warte zachodu

Tak wiele się wydarzyło przez ten warsztatowy weekend, że mam wrażenie, jakby ostatni wpis miał miejsce ze trzy lata temu. I okienko edytora jakby widziane po raz pierwszy od dawna.

Moje skromne pióro nie nadąży za opisywaniem. Za to z tak wielką radością czytam wpis Emki, która była z nami na Programie JA+TY=MY. Dziękuję. Jest to warte wszystkich nieprzespanych godzin, wszystkich wymienionych z naszym teamem maili, telefonów, ustaleń, stresów i fizycznej orki na ugorze. Po każdym Programie mówimy, że już nigdy więcej się nie zdobędziemy na ten wysiłek. Po miesiącu jesteśmy już w wystarczającej formie, by chcieć to przeżyć wraz z innymi po raz kolejny.

Wyglądam za okno i widzę, że świat się trochę przez te kilka dni zmienił. Cieplej jakby. Liście też zaczynają się farbować na modne tej jesieni kolory.

Gęsi formują klucze i fruną do ciepłych krajów. Podobnie do startu przygotowują się samoloty.

Niebawem przyda się czapka, szalik i rękawiczki. Tak, myślę, może to coś da.