można dostać kota

A co ten kot tu robi, zapytał największy miłośnik kotów, Boski Andy, widząc małego czarnulka na swojej kołdrze. Śpi, odpowiedziałam trzeźwo. Spełniło się bowiem wielkie marzenie Skakanki i małe moje, żebyśmy mieli kota. To przyszły dwa. Jeden od leśniczyny, a drugi niewiadomoskąd. Boski jakoś z tym się godzi.

Mieliśmy układ ze św. Franciszkiem. Że kotek niech będzie mały, w paski jak Findus i przybłęda, żebyśmy mogli coś dla niego zrobić. Gdy Skakanka zwątpiła po dwóch latach modlitw w możliwość ich realizacji, przyszwendał się na wsi taki niczyj maluch. A do towarzystwa przyturlał się czarny, jeszcze mniejszy.

Ze skrzynki zrobiłam im domek, poświęcając koc plażowy, bo noce zimne. Rano grzejemy mleko. Koty huśtane są na hamaku przez dzieci, których przez płot przychodzi tu do naszych tyle, że już nie liczę, tylko obfitsze zaopatruję podwieczorki.

Wczoraj w nocy wyszłam spojrzeć w gwiazdy i opowiedzieć, jak już wielu rzeczy mam dosyć i nie mogę dalej. I gdy siedziałam na fotelu z myślami pełnymi po brzegi rozpaczy, poczułam, że coś mi dynda na nogawce. Dyndały oba kotki. Jeden wlazł na kolana i zasnął od razu, drugi jeszcze pogonił żabę i pająka, a potem przytulił się do tamtego i zasnął. Przyszedł jeszcze trzeci i czwarty, całkiem duże, i Boski mnie szukając spojrzał kotu w oczy i z rezygnacją wyniósł plasterek salami z lodówki.

Myślałam, że mogę z nimi siedzieć do rana, żeby nie zmarzły. Ale nie. W końcu wylądowały w skrzynce, a ja w łóżku.

Skrzynkowy domek w budowie

Huśtanie na firance

Nocne posiedzenie