kanal lewy, kanał prawy

Czasem by człowiek chciał się osunąć i skapitulować wobec rozmaitych niemożności.

Grzybek jakby zdrowszy, Skakankę wzięło coś nowego. Więc od kilku tygodni w domu mam nadawany w stereo (na zmianę z mono) dźwięk pociągania nosem (wysiadają przy tym wszelkie odgłosy życia z dżungli nagrywane późnym wieczorem), głosu zmienionego chrypą i pokasływania. Niestety, mimo iż parzenie herbaty z miodem i cytryną powinno się stać jakimś elementem rutyny, wszystkie te okoliczności znoszę coraz gorzej. Zwłaszcza zaś reglamentację wyjść z domu, które nawet w razie palącej konieczności widzenia się z uczniami - trudno jest zorganizować.

Bakcyl postanowił również zmiażdżyć fortecę mojego ruchu oporu i łazi i po mnie. Udaję, że mnie to nie rusza.

A przecież widziałabym siebie chętnie w sanatorium jakimś w klimacie ciepłym, pod kocem grubym na werandzie. I żeby zabrano mi wszystkie te zajęcia, kórym oddaję się bez pamięci - organizowania, szycia, rysowania, projektowania i obmyślania.

I dano do rąk zeszyt i pióro na naboje, z termoforem nabojów na zapas.

I powiedziano: już dobrze. Możesz odpocząć. Wymyślono za Ciebie zastępstwo.