przywracanie systemu

Zawiesiło się mi pisanie z powodu podróży. Ostatni wpis był 1150 km temu. A wpis ze środy był aż 1600 km temu.

Spotkałam wyjątkowych ludzi. Spotkało mnie szczęście tłumaczenia spotkań i wykładu Sue Hilgers. Nie opiszę tremy, jaka temu towarzyszyła, bo wielka "odwaga" Okruszyny jest Czytelnikom szeroko znana nie od dzisiaj. I korzystanie ze skromnych zasobów, z których dobra wróżka wyczarowuje sukienkę i inne takie. Jak zwykle mogłam liczyć na plecy starych przyjaciół, za co Wam bardzo dziękuję.

Jedno jest pewne. Ludzie, którzy żyją pozytywnymi, wielkimi wartościami, roztaczają wokół siebie klimat miłości, szacunku do człowieka, optymizmu i wiary w to, że się uda. Tak ci wybitni i znani (i o dziwo jak bardzo skromni), jak i ukryci w swoich obowiązkach.

Chciałabym wrócić jeszcze myślami do wyjazdu do Wisłeki i się rozpisać na przykład o tym jak to możliwe, by nadzieję przeczołganej ostatnio wieloma kłopotami Okruszynie, w tym z lekka zrujnowanym zdrowiem, przywracały słowa człowieka walczącego z kolejnym - w ciągu kilku miesięcy - przerzutem nowotworu. Znaczy, że mylimy się myśląc, że najgorsze, co może nas spotkać, to utrata zdrowia. Najgorsze to przestać używać serca i upuścić życie z rąk w "otchłań rozpaczy", jak mawiała Ania. Z Zielonego Wzgórza.

Jednemu zaś stałemu Czytelnikowi dziękuję nie tylko za czujność nawet w czasie drzemki nad pokazem slajdów w czasie wykładu, ale i za piękną gościnę w domu Wspólnoty Świętej Rodziny w Łomiankach.

Z czwartkowym pozdrowieniem dla Czytelników,
O.