spełnienia marzeń

Kolejny tekst o palach biorę w swoje ręce, tym razem bardzo ciekawa diagnostyka nieinwazyjna ciągłosci. Znaczy inżynier stuka młotkiem, a czujnik rejestruje drogę fali akustycznej w palu, której prędkość zależy od wieku i gęstości betonu. Teksty tego typu popełniam już od tylu lat, że w połączeniu z zapachem kawy powinny dawać jakieś poczucie status quo.

Zleceniodawca dzwoni z pociągu relacji Warszawa-Wrocław i to kolejna osoba, której zazdroszczę tylu godzin poświęconych na zupełnie bezkarne czytanie i rozmyślanie w intercity. Ileż to zdań wielokrotnie złożonych może zapaść w pamięć i powstać od nowa przy tak wydłużonej kilometrówce. Zleceniodawca jednak mówi, że w tej podróży zajęta byłabym głównie swoim telefonem do momentu padnięcia w nim baterii. Dziś dostałam w prezencie od operatora nową, więc starczyłoby mi aż do Gdańska i z powrotem, myślę.

Wśród korespondencji przychodzi zapytanie od innego nieznanego zleceniodawcy o jeszcze dłuższe tłumaczenie pali, tym razem z wykopu przewodu rurowego gdzieś w Harlemie. Warunki tłumaczenia podaję realistyczne, znaczy takie, że dalsza rozmowa się nie klei. W takich momentach do końca życia chciałabym gotować zupy na zmianę z drugim daniem.

Zmysł przedsiębiorczości nadal zanika, mam za to wiele pomysłów w dziedzinie non-profit. Dajmy na to pieczenie pierników z wrzosowym miodem na jakiś jarmark bożonarodzeniowy.*

*swego czasu w Mannheim z Ralphetką popełniałyśmy na podobną okazję powidła.