na rozstaju

Opalona w systemie job referral kreśli mi takie referencje, ze gdybym byla jej szefem, zatrudniłabym siebie i bez interview. Co wprawia mnie w swego rodzaju przygnębienie, gdyz w systemie pracy etatowej jakoś się nie widzę i wcale nie dlatego, ze wolność kocham i rozumiem. Myślę o Grzybku i Skakance, które przez dwie trzecie miesiąca chorują i zastanawiam się, kto mnie przy nich zastąpi. Bowiem do tej pory, wydaje się, dom nie zawalał się dzięki mojej nieustającej dyspozycyjności, nawet gdy trzeba było tłumaczyć, że jak Mama Świnka ze znanej bajki muszę zasiąść do biurka. Ale bylam, do wycierania smarków, parzenia herbaty, podawania drugiego śniadania. Jak locha, jak samica alfa, jak kwoka, która pod piórami zbiera pisklaki. A tu nagle z torebką od ósmej do pracy, z manikiurem i drugim sniadaniem, na swoje krzesełko w korporacji. A gdzie miejsce na stwarzanie nowej jakości pod własnym szyldem, gdzie działalność jakze gospodarcza, gotowanie obiadów i pranie.
Więc jestem rozdarta jak trzydziestoletnia poszewka kopertowa i kamień na sercu noszę taki, ze az mnie ku ziemi pochyla. Oby z pierwszym dniem wiosny przedszkolaki nie pomyliły mnie z marzanną.