jeszcze do matury

Mamy tez i próbkę poezji zaangazowanej politycznie, gdzie autor stawia gorzką diagnozę moralności ludzi znajdujących się u steru państwa:

Żono! Zostań Prezydentem!
to nie trudne jest zajęcie
partia machnie Ci orędzie
minki zrobisz z dwie nadęte
kolię kupisz se z diamentem
i nim zdążą z impiczmentem
będziem godną mieli rente

Miast przejrzystości etycznej mamy do czynienia z partykularyzmem, troską o własne korzyści, manipulowaniem wyborcami na wzór rezysera spektaklu. Samo odgrywanie roli prezydenta wymaga jedynie drugorzędnych zdolności aktorskich i odtwórczych. Oczywiście autor, mówiąc "zono", nie miał na mysli własnej małzonki, której liczne zalety znane są wszem i wobec, i nie da im rady najzgrabniejszy nawet panegiryk. Chodziło o inne małzeństwo, a podmiot liryczny to ex-polityk Janek, którego niesłusznie deportowano z Luftwaffe, przepraszam, Lufthansy.
Się rozpisał kolega Arturo, myśmy nie wiedzieli, ze mamy w gronie literata!