surreal

I psuje się wszystko. Słuchawki nowe przyniósł listonosz, miło z pana strony i dziękuję, krzyczę już od domofonu, za to radio w telefonie szumi na potęgę i trzeszczy. Odpada antena od radia w salonie wielkości klubu trzeciej ligi. To nasze radio salonowe, marki unitra, podłączone jest do ogromnych głośników, które trzask wydają z siebie równie imponujący jak kondycja uczestników konkursu. Pozostaje bumbox na lodówce w kuchni, moim obozie codziennej pracy przymusowej, i myślę sobie, jak zwykle u mnie wszystko takie przaśne i mierne, z pragnieniami rozmija się jak mucha z klapaczką.

Psuje się i żiri, puszczając do następnego etapu Tysona (nie mylić z Mike'iem), w czym podejrzewam maczała palce Martha Argerich. I w sumie dobrze, zaczynam podejrzewać jurorów naprawdę o poczucie humoru i już wyczekuję kolejnej odsłony "Amerykanina w Warszawie". Polacy bowiem lubią konserwy i gdyby się dało, Chopin zostałby zakonserwowany raz na zawsze jako produkt lokalny, jeden z nielicznych, który Polakom wyszedł i do nich dozgonnie należy. Tyson w wywiadzie mówi, że jest zaskoczony decyzją sędziów i jego uśmiech daje do myślenia. W międzyczasie Claire Huagncy w białej sukni do ziemi gra marsz żałobny* i wierzcie mi, to robi zupełnie surrealne wrażenie.

*fragment Sonaty b-moll